بررسی اثر تغییر کاربری اراضی بر دبی حوضه با استفاده از سنجش از دور (مطالعه موردی: قسمتهایی از حوضه رودخانه کر، استان فارس)

هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی اثر تغییرات کاربری اراضی بر روی تغییرات آبدهی جریانات رودخانه حوضه با استفاده از تکنیک های مختلف سنجش از دوری (rs) و همچنین به کارگیری مدل swat به منظور بررسی های کمی داده ها و تایید نتایج به دست آمده در قسمت های قبلی می باشد. در ابتدا با جمع آوری داده های هواشناسی و دبی حوضه سد درودزن به تصحیح و ترمیم داده ها پرداخته شد. روش های آماری رگرسیون خطی و من- کندال به منظور تعیین روند سری های زمانی مورد استفاده قرار گرفت. با تحلیل نتایج مشخص گردید که روند معنی داری در سری های زمانی بارندگی در طول دوره شاخص وجود ندارد و این در حالی بود که روندی معنی دار صعودی بخصوص در ایستگاه های هیدرومتری پایین دست (مناطق پایین رودخانه) مشاهده شد. این نتایج تئوری تجمیع آب های زهکشی شده از مناطق بالادست و تاثیر مستقیم تغییرات کاربری این مناطق را در قسمتهای پایین حوضه تایید می کند. علاوه بر این، در این تحقیق با استفاده از دو نقشه کاربری اراضی حوضه سد درودزن مربوط به اوایل دهه 90 و اوایل سال 2000، روند تغییرات کاربری در این مدت با استفاه از نرم افزار (gis) مشخص گردید. اضافه بر آن با استفاده از روش های مختلف سنجش از دوری (rs) تغییرات دقیق کاربری اراضی حوضه تنگ بستانک (از زیر حوضه های حوضه اصلی) در طول دوره شاخص تعیین گردید (با استفاده از تصاویر ماهواره های لندست tm سال 1990 و لندستetm+ سال 2002). در نهایت ارزیابی های کیفیت تغییرات در حوضه تنگ بستانک از نقشه ndvi تهیه شده از حوضه برای هر دو سال شاخص تعیین گردید. در آخر نرم افزار swat به منظور تعیین دقیق نحوه تغییرات کاربری و اثرگذاری آن بر روی دبی حوضه و تایید نتایج قبلی مورد استفاده قرار گرفت. در نتیجه اگرچه این تحقیق نشان داد که تغییرات (کاهش) منابع طبیعی در هر دو حوضه سد درودزن و تنگ بستانک اتفاق افتاده بود ولی این موضوع نیز اثبات گردید که مناطق تخریب یافته منابع طبیعی بیشتر در داخل پولیگون ها (مرزهای منابع طبیعی) اتفاق افتاده است و تغییرات بیشتر از لحاظ کیفی است نه از لحاظ کمی. هیستوگرام های به دست آمده از نرم افزار swat نیز که با ورودی دو نقشه کاربری اراضی سال های 1990 و 2002 تهیه شده از حوضه تنگ بستانک اجرا گردیده بود، افزایش نسبی روند صعودی دبی رودخانه رادر طول زمان را نشان میداد که این موضوع نیز خود تاییدی بر تخریب منابع طبیعی منطقه بود.